بهاین ترتیباکثرحوضههایآبخیز کشورمان به انحاء مختلف در معرض تهدید سیل‌است. برای مقابلهبااینپدیده مخربو حفاظت از جان و مال انسانها و زمینهای کشاورزی و تأسیسات، به روشهای گوناگونی از جملهاحداث سدهاو سازه‌های آبی و همچنین انجام عملیات مهندسی برای رودخانه‌ها و سواحل و حوضه‌های آبخیزمتوسلشدهاند. اینکارها گرچه در جای خود اهمیت قابل ملاحظه‌ای دارد ولی با مشکل فرسایشی و رسوبگذاری پشت سدهامواجه شده‌است.بطور مثال در شرایط فعلی کشور صدها سازه آبی بزرگ و کوچک وجودداردکهاکـثراًمشکلرسوبگذاریدارند، براساس تخمین‌های کارشناسی سطححوضههای بالادست سدهایکــشورحــدود 5/35 مــیلیون هـــکتار است کــه‌حـــدود236 میلیونمــترمکعبدرسالرسوبدهیدارند[1]. تخمینهایاولیهنشان میدهدکهبا کنترل فرسایش و سیلخیزیعرصهها میتوان حدود 19میلیارد مترمکعبازجریانات سطحی وسیلابی را کنترل و متعادل نمود که درآمدناشی از این امرفقط در جهت رفع‌کم‌آبی بالغ بر450میلیارد ریال در سال می‌شود.از طرف دیگر تغییرات قابل‌ملاحظه در نوع و شیوه بهره برداری از اراضی باعثشدهاست که: اولاً سطحمناطق سیلخیزو شدت سیل خیزی در واحد سطح افزایش یابد به طوریکه در وضعیتموجود سطحمناطق سیلخیز در کشورحدود91میلیونهکتاربرآوردگردیدهاست. ثانیاً سطح مناطق سیل‌گیر در حاشیه رودخانه‌ها و مسیل‌ها افزایش یابد که از این نظر حدود ۵۹۰ شهر، 66 هزار روستا، 2 هزار رشتهقنات،یکمیلیونهکتارازاراضی زراعی و بــخش وسیعی از جاده‌های کشور و تأسیسات صنعتی‌در معرض خطر سیلگیری و تخریبقراردارند. از این روراهبرد اساسی کنترل سیل را باید در آبخیزداری که یکی از شیوه های مناسب حفاظت آب و خاک، مهار و پخش سیلاب است جستجو کرد. با استفاده از فنون آبخیزداری سیلاب های مخرب کنترل شده و آب به داخل سفره های آب زیر زمینی نفوذ داده می شود. اینکارموجب می شود تا قنات ها، چشمه هاو چاهها با تولید آب بیشتر بتوانند زمین های کشاورزی بیشتری را به زیر کشت برده و در تولید محصولات غذایی بیشتر، نقش مهمی را ایفا کنند. این شیوه به ویژه در مناطق خشک و نیمه خشک که معمولا هر از گاهی با جاری شدن سیلاب های مخرب مواجه هستند بسیار موثر و راهگشا است.
